काठ तस्करी गर्दागर्दै छजना प्रहरी समातिए

प्रस पथलैया, ५ साउन/
    बारा, सिमरास्थित रामवनका स्थानीयले आइतवार राति काठ तस्करी गरिरहेको अवस्थामा प्रहरीलाई नियन्त्रणमा लिएका छन् ।
    डाँकाजनीको घटना बढ्न थालेपछि राति सामूहिक गस्तीमा बसेका स्थानीयले काठ तस्करी गरिरहेको अवस्थामा छजना प्रहरीसहित टयाक्टर र प्रहरीको भ्यान नियन्त्रणमा लिएका हुन् ।
    पर्सा, चोर्नी गाविसबाट सिमरातर्फ ल्याउँदै गरेको अवस्थामा स्थानीयले राति करिब २ बजे ना २त ३८५० नम्बरको टयाक्टरमा लोड ३५.६८ क्युफिट ३१ थान चिरान काठसहित प्रहरीलाई समातेका हुन् । स्थानीयले टयाक्टरसँगै इलाका प्रहरी कार्यालय, सिमराको ना १झ१३३२ नम्बरको प्रहरी भ्यान नियन्त्रणमा लिएका थिए।
    सुरक्षाका लागि राति गस्ती गरिरहेको बेला मध्यरातमा प्रहरीको भ्यान र टयाक्टर पर्सा जिल्लातर्फ जाँदै गरेको देखेपछि शड्ढा लागेको र उनीहरू फर्कंदा चेकजाँच गरेको स्थानीय कुबेर न्यौपानेले बताए । राति करिब १२ बजे पर्सा जिल्लातर्फ गएको टयाक्टर र भ्यान दुई घण्टापछि गाउँको बाटो हुँदै फर्केको थियो । फर्कने क्रममा समूहमा लुकेर बसेका स्थानीयले बाटो घेरा हालेर नियन्त्रणमा लिएका हुन् ।
    स्थानीयबाट समातिनेमा इलाका प्रहरी कार्यालय, सिमराका प्रहरी सहायक निरीक्षक सगिर अहमद, धर्मेन्द्र गिरीसहित प्रहरी जवान चेतबहादुर थापा, सन्दिप कोइराला, आकाश गुरुङ र भीम रोकाया छन् । प्रहरी सहायक निरीक्षक गिरी टयाक्टर चलाउँदै गरेको अवस्थामा र अर्का प्रहरी सहायक निरीक्षक अहमद नेतृत्वको टोली भ्यानमा सुरक्षा दिंदै गरेको अवस्थामा समातिएका स्थानीयले बताएका छन् । 
    मध्यरातमा पक्राउ परेका प्रहरीलाई रातभर नियन्त्रणमा राख्दै स्थानीयले सोमवार बिहान पर्सा वन्यजन्तु आरक्षको जिम्मा लगाएका छन् । आरक्ष अन्तर्गतको मुसर्नीमाई सामुदायिक वन क्षेत्रभित्र समातिएकाले कारबाईका लागि काठसहित टयाक्टर र प्रहरीलाई आरक्षमा बुझाएका हुन् ।
समातिएका प्रहरीको बयानका आधारमा तस्करीको गिरोहमा संलग्न अन्यलाई समेत पक्राउ गर्न सकिने भन्दै स्थानियले गहिरिएर अनुसन्धान गर्न माग गरेका छन् ।
    आरक्षका निमित्त संरक्षण अधिकृत मन्जुर अहमदले घटनाको अनुसन्धान गरी कारबाई थालिने बताए । उनले दोषी पाइएमा प्रहरीलाई आरक्ष ऐन अनुसार कारबाई गरिने बताए । जिल्ला प्रहरी कार्यालय, बाराका प्रहरी नायब उपरीक्षक रवीन्द्र रेग्मीले समातिएका सबै प्रहरी दोषी भए कारबाई गर्न सहयोग गर्ने बताएका छन् । उनले घटनाको अनुसन्धान शुरु गरेको बताए ।

विस्तृतमा पढ्नुहोस् | comments

आफताबको हत्यामा संलग्न अभियुक्त पक्राउ

प्रस, वीरगंज, ५ साउन/
    बारा, भवानीपुर जीतपुर गाविस–३, हाल गढीमाई नगरपालिका निवासी आफताब अंसारी आलमको हत्यामा अहम् भूमिका खेल्ने एकजनालाई अञ्चल प्रहरी कार्यालय, वीरगंजले आज बिहान पक्राउ गरेको छ ।
    अञ्चल प्रहरी कार्यालय, वीरगंजले आज पत्रकार सम्मेलन गरी पक्राउ पर्ने पर्सा, सम्भौता–५ निवासी २५ वर्षीय महमुद मियाँ तेली रहेका प्रहरी वरिष्ठ उपरीक्षक सर्वेन्द्र खनालले जानकारी गराएका छन् ।
    तेलीलाई प्रहरीले आज बिहान पर्साको मुडली गाविसमा लुकिछिपी बसेको अवस्थामा पक्राउ गरेको जनाएको छ ।
    तेलीलाई पक्राउ गर्न ६ महिनादेखि प्रहरीले सूचना सड्ढलन गरिरहेको अवस्थामा आज पक्राउ परेको प्रवउ खनालले बताए । पक्राउ परेका तेलीले आलमको हत्या हुनुअघि घर देखाई आलमलाई चिनाएको तथा बिआर ०६ ३५१७ नं.को मोटरसाइकल उपलब्ध समेत गराएको प्रहरीको दाबी छ ।
    वप्रउ खनालका अनुसार २०७०/९/१७ गते आलमको हत्या गरी भाग्ने क्रममा उखुबारीबाट प्रहरीले विपिन यादव भन्ने महमम्द अहद र रवि पाण्डे भन्ने मनोज पाण्डेलाई पक्राउ गरेको थियो । प्रहरीलाई प्राप्त सूचना अनुसार आलमको हत्याको आरोपमा पक्राउ परेका विपिन यादवले २०६८/६/९ गते काठमाडौंको घण्टाघर नजिकै मुस्लिम इत्तेहादका महासचिव फैजान अहमदलाई गोली हानेका थिए । अर्का आरोपित रवि पाण्डे भन्ने मनोज पाण्डेले काठमाडौंको जोरपाटीमा एमाले नेता आफताब आलमको शड्ढामा अर्कै एक सर्वसाधारणलाई गोली हानेको तथा २०६९/५/०८ गते वीरगंजको कृषि सामग्री कम्पनी अगाडि रमाशड्ढर मण्डललाई गोली हानी हत्या गरेको थियो । दुवै हत्यारालाई पक्राउ पर्ने तेलीले आवश्यक हतियार र स्रोत, साधन जुटाउने गरेको र विगतमा भएको घटनामा पनि तेलीको संलग्नता रहेको वप्रउ खनालले दाबी गरे ।
    विगतको घटनामा तेलीको सम्बन्ध छ–छैन भन्नेबारे अनुसन्धानपछि थप कुरा खुल्ने पत्रकार सम्मेलनमा जानकारी गराएका थिए ।

विस्तृतमा पढ्नुहोस् | comments

सलाम ! मधेसको सामाजिक विकृति उन्मूलनमा संलग्नलाई

- अधिवक्ता वीरेन्द्रप्रसाद यादव
    २०६४ सालको मधेस आन्दोलन पश्चात् मधेस उत्थानको लागि अनेकौं शक्तिको जन्म भयो भने दर्जनौं राजनीतिक शक्तिहरू मधेस मुक्तिको क्षेत्रमा कार्यरत छन् । दर्जनौं राजनीतिक दल खोलिनु, विभिन्न सङ्घसंस्था, नागरिक समूह, सरकारी संयन्त्र मधेस हितको निमित्त परिचालित हुनु सकारात्मक पक्ष हो । अनेकौं दल बन्नु एकताको दृष्टिले नकारात्मक सड्ढेत हो । तर राजनीतिक सक्रियताको दृष्टिले सकारात्मक हो । मधेसको सामाजिक विकृति विस·ति उन्मूलन गर्ने दृष्टिले पनि अहिलेको क्रियाशीलता सकारात्मक देखिन्छ ।
    मधेसको कुनै पनि शक्तिले आपराधिक गतिविधि, आर्थिक अनियमितता, शक्तिको दुरुपयोग, विधिको शासनमा प्रहार रोकी साधनस्रोतको सदुपयोगमा योगदान दियो भने त्यसलाई सकारात्मक मान्नुपर्छ । मधेसमा कुनै कुराको अभाव छैन । विकासको लागि साधनस्रोतको विद्यमानता छ । यसको सदुपयोग र व्यवस्थापनको अभाव मात्र छ । यहाँको साधनस्रोत लोकहितभन्दा व्यक्तिगत हितमा खर्चिन्छ । जसले विकास पछाडि त परेको छ नै, आपराधिक मानसिकताको पनि सिर्जना भएको छ । जुन सबैभन्दा चिन्ताको विषय हो । मधेसमा कृषियोग्य भूमि हुनु, उद्योगयोग्य पूर्वाधार हुनु, शिक्षितदेखि अशिक्षितलगायत पर्याप्त जनशक्ति हुनु, मुलुककै प्रवेशद्वार, प्रमुख भन्सार नाका हुनु, अधिकांश नदीनाला वनज·ल, राम्रो सडक, यातायातको साधन, विशाल मुलुकको खुला सिमाना मात्र होइन दुवै देशको सीमावर्ती बजारमा दुवै देशको उत्पादन र उपभोक्ताको सहभागिता हुनु मधेसको लागि ठूलो अवसर हो । तर विडम्बना भनौं मधेसको विकास कछुवा गतिमा छ । मधेसका शहरहरू फोहोरले भरिनु, मधेसको वनज·ल फडानी हुँदै जानु, मधेसमा दाइजो तिलक, बालविवाह, बोक्सी, महिला–पुरुषमा विभेद, जातीय विभेद, छुवाछूत तथा अन्धविश्वासजस्ता कुरीतिले मधेस उत्थानको पाइला सुस्त बनेको छ ।
    कुनै पनि समाजको विकासको खम्बा सामाजिक असल व्यवहार एवं प्रचलन हो । विकृति विस·ति विकास एवं पहिचान दुवैको अवरोधक हो । यसैले ठूल्ठूला राजनेताको ठम्याई छ विकासको खातिर राजनीतिक क्रान्तिको साथै सामाजिक क्रान्ति पनि हुनुपर्छ । सामाजिक क्रान्ति भनेको गलत सामाजिक प्रचलन हटाउनु हो । जस्तै कुनै विधवासँग कुनै अविवाहित राजनेता वा समाजको अग्रणीले विवाह गरेर, दाइजो नलिएर समाजलाई उत्प्ेररित गर्न सक्छ । सरकारले विकासको बजेट छुटयाउँछ तर वर्षभरिमा हुने काम असार मसान्तमा गरिन्छ, यो ठूलो आर्थिक विकृति हो । यो यस कारण हुन्छ कि अधिकांश यस्तो ठेक्का राजनीतिक कार्यकर्ताहरू लिन्छन् । यस्तो गलत प्रवृत्ति रोक्ने जसको जिम्मेवारी हो उसैले गलत काम गर्छ भने सुधार कसरी हुन्छ ? वीरगंज नेपालको प्रवेशद्वार हो तर फोहोरले आक्रान्त छ । भन्सारले खर्बौं आम्दनी दिन्छ तर यहाँ बलियो पिच सडक छैन, सडकमा यातायातको घुइँचो लाग्छ । वीरगंज भन्सारको धूलो तथा जामले मुलुककै खिल्ली उडाउँछ । अञ्चल प्रहरी कार्यालय, नारायाणीका एसएसपी सर्वेन्द्र खनालको पहलकदमीमा वीरगंज भन्सार क्षेत्रको सडक सुधार भएको बताइन्छ । उक्त सडक निर्माणको कथाव्यथा सुन्दा खनालजस्तो आँटिलो इमानदार एवं मधेसप्रेमी अधिकारी नभएको भए सम्भव थिएन । नेपालको बालुवा, गिट्टीले विदेशको सडक निर्माण हुन्छ तर गेटवे निर्माणको लागि दुई ट्रक गिट्टी पाइँदैन । बाल विवाह रोक्न, दाइजो प्रथा उन्मूलन कार्यक्रममा पनि उनको योगदान सराहनीय छ । गाउँगाउँ पुगी बालविवाहको दुष्परिणामबारे सञ्चालित जनचेतना तथा नाटक कार्यक्रममा उपस्थिति जनाउँदा थोरै भए पनि रोकावट सिर्जना भएको छ । यसले छोरीबुहारीलाई कमसेकम एसएलसीसम्म पठाउनेैपर्ने मानसिकता बनेको छ । अभियानमा उनको उपस्थितिले बाल विवाह डण्डनीय हो भन्ने सन्देश दिएको छ । अभियानले लमी पुरोहितसमेत प्रभावित छन् । छोरीलाई भारी ठान्नेहरू पनि छोरा सरह शिक्षा दीक्षा दिन उत्प्रेरित भएका छन् । जुन काम मधेस केन्द्रित राजनीतिक दलले गर्नुपर्ने थियो, त्यसमा एसएसपीको संलग्नता देखिन्छ ।          वीरगंज सरसफाइ अभियानमा एसएसपीको नेतृत्वदायी भूमिकाका साथै समग्र प्रशासनको सक्रियता देखिएको छ, जुन सम्मानयोग्य हो । वर्षात्मा शहरको सडकमा बाढी जान्छ । यसको प्रमुख कारण नाला र बाटो साँघुरो हुनु हो । यहाँको सामाजिक सोच यस्तो छ कि करोडौं खर्च गरी ठूला महल बनाइन्छ तर महल अगाडिको फोहोर र साँघुरो सडक–नाला सुधारमा कसैले ध्यान दिंदैन । बरु एक फिट नाला–सडक नै च्यापेर घर बनाउँछन् । यस्तो सोच रहेको ठाउमा नगरपालिकाको कार्यकारी अधिकृतको प्रयासले मात्र शहर सफा र सुन्दर बन्न सम्भव छैन । च्यापिएको नाला खुला गर्न विधि अनुसार जाँदा वर्षौं लाग्छ । यसको लागि त्वरित निर्णय चाहिन्छ । जुन प्रशासन, कार्यकारी अधिकृत तथा नागरिक समाजको संयुक्त पहलले मात्र सहज हुन्छ । फोहोर व्यवस्थापन कानुन अनुसार फोहोर गर्नेलाई सजाय गर्ने अधिकार नगरपालिकालाई छ तर नागरिकको मानसिकता सकारात्मक नभएसम्म रसजायको त्रास नभएसम्म यो सम्भव छैन । त्रास तब मात्र उत्पन्न हुन्छ, जब प्रशासन सक्रिय हुन्छ । यतिखेर वीरगंजमा सञ्चालित सफाइ अभियानले निकै सकारात्मक सन्देश दिएको छ । प्रचार र अनुगमनले पनि केही प्रभाव पारेको छ । यस्ता सकारात्मक पहल गर्नेलाई नागरिक समाजबाट प्रोत्साहन र उसको काममा हातेमालो गर्नु जरुरी छ । पोखरा, धरान वीरगंजभन्दा आर्थिक रूपले गरिब भए पनि सफाइले आनन्दमय छन् ।
    सामाजिक व्यवहार सुधार ऐन २०३३ तथा बिहेबारीको महलले जतिसकै रोक लगाए पनि व्यवहारमा परिवर्तन भएको छैन । यसको कारण दण्डहीनता हो । तर दण्ड दिनुअघि पारम्परिक व्यवहारमा सुधार गर्न उत्प्रेरणा पहिलो आवश्यकता हो । त्यसपछि दण्डको विधान लागू भयो भने सामाजिक क्रान्तिको शुरुआत हुन्छ  । कार्यवाही गर्ने अधिकार प्रशसनको हो तर प्रशासनकै अगाडि गैरकानुनी काम हुन्थ्यो र प्रशासक नै त्यसमा सहभागी हुन बाध्य हुन्थे । प्रशासन प्रमुख नै गाउँगाउँमा कानुनसम्मत अभियान लिएर गएपछि आउँदा दिनमा केही न केही सुधार त पक्कै होला । आजको शिक्षित युवा पुस्ता र अधिकारकर्मीहरूले कम्तिमा त्यस्ता कार्यविरुद्ध उजुरी त गर्लान् । केही वर्ष पहिले मात्र चौध वर्षको उमेरमा भएको विवाह केटी सोर्‍ह वर्षकी भएपछि स्वीकार गर्न नमानेर विवाह बदर मुद्दा गरिन्, पर्सा जिल्ला अदालतले बदर पनि गर्‍यो । एकपटक विवाह भएपछि तोड्न सकिंदैन भने अन्धविश्वासलाई धेरै हदसम्म यो घटनाले हटाएको छ । यो समाजमा अभिभावकले केटा वा केटीको विवाहबारे उनीहरूको राय सोध्नुहुँदैन, विवाह अघि भेट हुन दिनुहुँदैन भन्ने सोच थियो तर जसमा यस घटनाले परिवर्तन ल्याएको छ । अब थोरै परिवारमा भए पनि विवाह पहिले केटा र केटीलाई आपसमा चिनाउने परम्परा पनि बस्दै गएको छ ।
    मधेसमा अन्तर्जातीय विवाहको अभावले पनि दाइजो तिलकको कुप्रथा बसेको छ । यतिखेर केही अन्तर्जातीय विवाहले स्थान पाउँदैछ तर यसभित्र पनि थुप्रै चुनौती देखिएका छन् । अन्तर्जातीय विवाह गर्नेलाई प्राय: जात र परिवारले स्वीकार गर्न सकेको छैन भने प्रेम गर्नेहरू अपहरण, बलात्कार जीउ मास्नेबेच्ने स·ीन अपराधमा सजाय भोग्न बाध्य छन् । जुन न्यायको मर्मविपरीत हो । यसको प्रमुख कारण हो कानुनले निर्धारण गरेको उमेरभन्दा पहिले नै केटाकेहीहरूले आफूखुशी विवाह गर्नु । उमेरको कारण देखाई अभिभावकले उजुरी दिनु र प्रशासनले अपराधिक घटना बनाई मुद्दा चलाउनु । कानुनले बीस वर्ष उमेर नपुगी आफूखुशी विवाह गर्ने अधिकार दिएको छैन । अभिभावकको मन्जरीले १८ वर्षको उमेरमा विवाह हुन सक्छ । उमेर पुगेपछि आफूखुशी विवाह गर्दा कुनै पनि शक्तिको दबाबमा परेर प्रहरीले पक्राउ गर्ने, मुद्दा चलाउने, उजुर सुन्ने काम गर्न सक्दैन । मधेसमा सञ्चालन हुने यस्ता अभियान मधेसमैत्री रहेकाले यस्तो अभियानमा सरिक हुने जोकोही व्यक्तिलाई राजनीतिक दल, नागरिक समाजले कदर गर्न सक्नुपर्छ जसले गर्दा मधेसी समाजले चाँडै विकृति विस·तिबाट उन्मुक्ति पाउन सकोस् । मधेसमा व्याप्त विभिन्न  सामाजिक विकृतिहरूमध्ये यी विकृतिहरू हटाउने अभियानमा संलग्नहरूलाई पङ्क्तिकारको सलाम १

विस्तृतमा पढ्नुहोस् | comments

डेंगु आउला !

    एडिस एजेप्टाई नामक लामखुट्टेले जमेको सफा पानीमा फुल पार्छ, आफ्नो बच्चा हुर्काउँछ र मानिसलाई टोकेर डेंगु जरो फैलाउँछ । यो सफा पानीमा हुर्कने हुँदा यसका लागि वर्षात्को मौसम पायकपर्दो हुन्छ । हाम्रो संस्कार र रहनसहनको शैली अवैज्ञानिक छ । हामी भित्र मात्र सफा गछौं, बाहिरको सफाइप्रति हामीमा संवेदनशीलता छैन । त्यसैले शहर, गाउँ जताततै खाल्टाखुल्टी हुन्छ । बेकारको सामानलाई मिहिनेत गरेर तह लगाउँदैनौं, जथाभावी घरबाहिर आँगन–बारीमा फलिदिन्छौं । पुराना थोत्रा टायरहरू थाक लगाएर राख्छौं, कुनै बेला आन्दोलन भयो भने बाल्न काम लाग्छ भनेर । यिनमा वर्षात्को बेला पानी जम्छ र एडिस एजेप्टाईले फुल पार्ने अवसर पाउँछ । गाउँको कुरै छाडौं, शहरमा समेत घडेरी जग्गाहरू प्रशस्त हुन्छ, ताक परे उच्च मूल्यमा बेच्न घडेरी खाली राखिएको हुन्छ, त्यसमा छरछिमेकको फोहर फालिन्छ, त्यहीं पानी जम्छ । यसमा पनि फालिएका घरेलु सामानहरूमा पानी जमेर डेंगु उत्पत्ति गर्ने सामल जुर्छ । यी समस्त अव्यवस्थाको व्यवस्थापन कसले गर्ने ? अर्काको जग्गा कसले सफा गर्ने, जसको जग्गा हो ऊ त्यहाँ बस्दैन, उसले आफूलाई दायित्वबाट मुक्त भएको भन्ठान्छ । अनि डेंगु फैलन्छ, नगरपालिका सचेत हुन्छ, औषधि छर्छ । यी सम्पूर्ण कारबाई हुन्जेल केही मानिस डेंगुको चपेटमा परिसकेका हुन्छन् ।
    सभ्य समाजको लागि सफाइ, अभियान चलाउनुपर्ने कुरै होइन । यो स्वत:स्फूर्त हुनुपर्छ । हामी सधैं नुहाउँछौं शरीर सफा हुन्छ, प्रत्येक दिन घरमा कुचो लाउँछौं, घर सफा हुन्छ, तर फोहरको उचित व्यवस्थापन गर्न सक्दैनौ अनि घर बाहिर, टोल, नाला र सडकमा यी फोहरहरू थुप्रिन्छन् । हाम्रो समाज, हाम्रो वातावरण फोहरी रहन्छ । लामखुट्टेहरूले मात्र रोग निम्त्याउँदैनन् । लामखुट्टेले निम्त्याउने रोगको त उपचार हुन्छ, फोहरहरूले ल्याउने रोगबारे हामीलाई थाहै हुँदैन । एडिस एजेप्टाईले डेंगु मात्र फैलाउँछ, तर फोहरले झाडा–पखालादेखि यावत् रोग उत्पादन गर्छ । हामी निरपेक्ष स्वस्थ छैनौं, किनकि हाम्रो वातावरण सफा छैन । यसबारे हामी सोच्दा पनि सोच्दैनौं । जब सरसफाइको कुरा आउँछ, दोषारोपणको झरी लाग्न थाल्छ । नगरपालिकाले नागरिकलाई र नागरिकले नगरपालिकालाई दोषी देखाउन थाल्छन् । वस्तुत: नगरको सरसफाइ भनेको नागरिक र नगरपालिका दुवैको सरोकारको विषय हो । दुवैबीच सामञ्जस्य नभएसम्म नगर त के सानो टोल पनि सफा राख्न सकिन्न ।
    वीरगंजमा अहिले निरन्तर चलिरहेको नगरपालिका–नागरिक–प्रशासन समन्वित सफाइ अभियानको सन्दर्भमा यो कुरा प्रस्ट हुनु आवश्यक छ– सफाइको अर्थ झाडू लगाउनु मात्र होइन, यसको अर्थ सोच पनि सफा हुनुपर्छ । यस सन्दर्भमा सफा सोच भनेको समन्वय हो । नागरिकले फोहर बटुलेर नगरपालिकालाई दिने र नगरपालिकाले त्यसको व्यवस्थापन गर्ने, प्रशासनले अनुगमन गर्ने । नगर र नाला सफा भयो भने लामखुट्टेको उत्पत्ति नै हुँदैन, लामखुट्टेको उत्पत्ति भएन भने अन्य सङ्क्रामक कीरा–फटयाङ्ग्राहरूको पनि उत्पत्ति हुँदैन । मानव स्वास्थ्यमा असर पार्ने कीरा–फटयाङ्ग्रा र लामखुट्टेको उत्पत्ति भएन भने नगरपालिकाले जनस्वास्थ्यलाई असर पार्ने औषधि पनि छर्नुपर्दैन । नगरलाई सफा राख्न घर सफा हुनुपर्‍यो, टोल सफा हुनुपर्‍यो भन्ने सोच विकसित हुनु नै नागरिक र नगरपालिकाबीच समन्वय कायम हुनु हो । त्यसो भयो भने डेंगु नगरमा छिर्नै सक्दैन ।

विस्तृतमा पढ्नुहोस् | comments

सञ्चारकर्मीहरूको बृहत् भेला सम्पन्न आचारसंहिताविपरीत चल्नेलाई संरक्षण नगरौं

प्रस, वीरगंज, ४ साउन/
    पर्सेली पत्रकारहको बृहत् भेला आज वीरगंजमा सम्पन्न भयो। भेलामा पर्साको पत्रकारिता विषयमा गहन छलफल तथा अन्तक्र्रिया भएको थियो। नेपाल पत्रकार महासङ्घ पर्सा शाखाद्वारा आयोजित भेलाका सहभागीहरूले पत्रकारिता आचारसंहिता पालन नगर्ने सञ्चारकर्मी, सञ्चारगृह कसैलाई पनि कुनै पक्षले संरक्षण गर्न नहुने विचार व्यक्त गरे। पत्रकारिताको मर्म र आचारसंहिता विपरीत क्रियाकलाप गर्नेलाई कारबाईको दायरामा ल्याउन सहभागीहरूले जोड दिए ।
    “पत्रकार आचारसंहिता पालना गरे मात्रै पत्रकारहरू भौतिकरूपमा सुरक्षित रहन सक्छन्”–वक्ताहरूको कथन थियो ।
    सञ्चार माध्यम समाजको सम्पत्ति भएकोले व्यक्तिगत स्वार्थ एवं रिसइबी साध्न सञ्चारको प्रयोग गर्न खोज्नेहरू कुनै पनि हालतमा पत्रकार हुन नसक्ने बताउँदै वक्ताहरूले त्यस्ता घुसपैठीहरूका कारण पत्रकार जगत् नै बदनाम र जोखिममा पर्ने हुँदा पत्रकारितासँग सम्बद्ध सबै पक्ष सचेत हुन जोड दिए।
    कार्यक्रममा बोल्दै नेपाल पत्रकार महासङ्घका केन्द्रीय सदस्य एवं मध्यमाञ्चल संयोजक शीतल महतोले पत्रकारहरूले आचारसंहितामा ध्यान नदिएकै कारण भौतिक सुरक्षाको चुनौती आउने गरेको बताए। आचारसंहितामा ध्यान नदिई जथाभावी समाचार सम्प्रेषण गर्ने अनि समस्या खडा भएपछि पत्रकार महासङ्घलाई आफ्नो पक्षमा वकालत गर भन्ने प्रवृत्ति बढ्दै गएकोले त्यस्तो अवस्थामा नेपाल पत्रकार महासङ्घले केही गर्न नसक्ने स्पष्ट पारे।
    त्यसैगरी महासङ्घ पर्सा शाखाका सल्लाहकार तथा निवर्तमान अध्यक्ष  केसी लामिछानेले सञ्चार माध्यमले सार्वजनिक सरोकारका विषयबाहेक व्यक्तिगत लाञ्छना लगाउने गरी कुनै समाचार सम्प्ेरषण गर्न नहुने बताए। यस सम्बन्धमा विगतमा सहमतिसमेत भइसकेको स्मरण गराउँदै पत्रकार लामिछानेले कार्यान्वयन र असल पत्रकारिताको लागि निगरानी एवं खबरदारीतर्फ सबै पक्ष लाग्न आग्रह गरे ।
    उनले पत्रकारको खोल ओढेर पत्रकारहरूको बदनाम गर्ने र पत्रकारितालाई खेलौना बनाउन खोज्नेहरूसँग सचेत रहन सहभागी सञ्चारकर्मीहरूलाई सुझाए।
    कार्यक्रममा नै नेपाल पत्रकार महासङ्घ पर्सा शाखाका सल्लाहकार एवं पूर्व अध्यक्ष अशोक तिवारीले पत्रकारिता पेशामा अपराधी र गुण्डाहरूको घुसपैठ भएको टिप्पणी गर्दै श्रमजीवी र व्यावसायिक पत्रकारहरू अप्ठेरो र असुक्षामा परेको बताए।
    पत्रकार महासङ्घ पर्सा शाखाका अध्यक्ष श्याम बन्जाराको अध्यक्षतामा सम्पन्न कार्यक्रममा नेपाल पत्रकार महासङ्घका सभसाद्हरू महेशचन्द्र गौतम, राजु श्रेष्ठ, नेपाल–भारत मिडिया फोरमका अध्यक्ष श्रीराम रायमाझी, प्रेस युनियन पर्साका अध्यक्ष पुरुषोत्तमसिंह भट्टराई, सञ्चारकर्मी मायांमितु न्यौपाने लगायतले विचार व्यक्त गरेका थिए।
    शाखाका सचिव कृष्णउदास खनालले सहजीकरण गरेको कार्यक्रमका  उपाध्यक्ष धुव्र साहले विषयवस्तुमाथि प्रकाश पारेका थिए भने सहसचिव शेखर बहादुर छतकुलीले सहभागीहरूको स्वागत गरेका थिए।  

विस्तृतमा पढ्नुहोस् | comments

नेतृत्वको खोजीमा मधेसी जनता– संयोजक गुप्ता

प्रस, वीरगंज, ४ साउन/
    तराई–मधेस राष्ट्रिय जागरण अभियानका अभियन्ता जयप्रकाश गुप्ताले मधेस केन्द्रित पार्टीहरू सत्ताको चाहनामा रुमलिएर मधेसमुद्दालाई बिर्सेको बताएका छन्। उनले मधेस केन्द्रित पार्टीहरू सत्तालिप्त भएकै कारण दोस्रो संविधानसभाको चुनावमा उनिहरूलाई मधेसी जनताले मत नदिएको बताए। उनले मधेसमुद्दालाई अझ सशक्तरूपमा उठान गर्ने नेतृत्वको खोजीमा जनता रहेको र मधेसी जनताको त्यो अभिलाषालाई अभियानले सार्थकता प्रदान गर्ने दाबी गरे।
    गोपाल मण्डली, वीरगंजमा असार ३२ गतेदेखि आयोजित अभियानको कार्यक्रममा व्यस्त गुप्ताले कार्यक्रमको समापनपछि आज सोही स्थानमा आयोजना गरेको पत्रकार सम्मेलनमा वर्तमान सरकार आफ्नो अभियानबाट विचलित भएको बताए। उनले भने मधेसी भावनाविपरीत संविधान जारी नहोस् भनेर हामी सचेत छौ र त्यसको लागि शान्तिपूर्ण सडक आन्दोलनको तयारी पनि भइरहेको छ। नेता गुप्ताले सरकारले अरोप लगाएजस्तो आफ्नो कुनै भूमिगत सङगठनसँग सहकार्य नभएको प्रस्टयाएका थिए।
    उनले हतियारको राजनीति त्याग गर्न हाम्रो निरन्तर दबाब रहन्छ र अखण्ड नेपालको मुद्दामा  कसैसँग सहकार्य हुन सक्दैन भनी बताउँदै अखण्ड नेपालको पक्षमा हक अधिकार प्राप्तिका लागि गरिने सबै आन्दोलनमा आफ्नो सहभागिता रहने उनले स्पष्ट पारेका थिए।
    कार्यक्रममा अभियानका आत्माराम साह, आरडी आजाद, शिपु तिवारी, परमानन्द चौधरी, प्रमोद सिंहलगायतको सहभागिता थियो।

विस्तृतमा पढ्नुहोस् | comments